Γράφει ο Γρηγόριος Ιωαν. Αλυσσανδράκης
Το 2003 σε ηλικία μόλις 19 ετών μου δόθηκε η ευκαιρία – ευλογία να γνωρίσω έναν μερακλή Κρητικό τον Γιάννη Τζανιδάκη.
Έμελε να με αγαπήσει και να με στηρίξει χωρίς κανένα όφελος στα πρώτα του βήματα και αυτό δεν γίνεται και ούτε μπορώ να το ξεχάσω.
Η πρώτη μας συνεργασία ήταν σε έναν γάμο στο κέντρο Άπολις στην Πετρούπολη. Η γνωριμία με τον Γιάννη Τζανιδάκη έγινε μέσω του χορευτή Θοδωρή Τσούτση.
Στον γάμο αυτό έπαιξα με τον Μανώλη Αναστασάκη και μάλιστα αναγκαστήκαμε να καλύψουμε το γλέντι χωρίς ηχητική υποστήριξη μιας και είχε γίνει λάθος συνεννόηση με τον dj του μαγαζιού.
Έτσι λοιπόν κάτσαμε την μέση του κύκλου τον χορευτών κάτι που γίνονταν και παλιότερα στους γάμους της Κρήτης και μπορώ να σας πω ότι όλο το κέντρο έκανε ησυχία και το κέφι ήταν καλύτερο από πολλά γλέντια στα οποία είχαμε ηχεία.
Η επόμενη συνεργασία μας ήταν στα παλιά γραφεία του Συλλόγου Κρητών Πετρούπολης όπου μου έδωσε την ευκαιρία να διασκεδάσω τα μέλη του σε ένα γλέντι που είχε γίνει αν θυμάμαι καλά 28η Οκτωβρίου 2003.
Με είχαν συνοδεύσει ο Σταύρος Σουλακιώτης με τον Λευτέρη Στριλιγκά τότε.Γιάννη Τζανιδάκη μια φορά στα χίλια χρόνια βγαίνουν άντρες όπως εσύ!
Ατόφιος – μερακλής και άντρας!
Ο Θεός να σε έχει αναπαυμένο και εύχομαι από εκεί ψηλά να καμαρώνεις και να προσέχεις τα κοπέλια σου και όσους σε αγαπήσαμε για αυτό το σπάνιο ήθος και την δοτικότητα που είχες.
